UTOYA (ΟΥΤΟΓΙΑ) Μια ξεχασμένη μέρα

Είναι 22 Ιουλίου 2011, βρισκόμαστε στη Νορβηγία. Ένας 32χρονος Νορβηγός – του οποίου το όνομα δεν θα αναφέρουμε – εξαπολύει την κόλαση.

Οκτώ νεκροί από βόμβα σε παγιδευμένο βαν αυτοκίνητο στο Όσλο, ως αντιπερισπασμός και στη συνέχεια ο πραγματικός στόχος: 69 παιδιά των Εργατικών, σκοτώθηκαν ένα προς ένα στο νησί Utoya, τον “σκανδιναβικό παράδεισο”, ο ιστορικός τόπος των θερινών κατασκηνώσεων για σοσιαλιστές από όλο τον κόσμο.

Η εκδοχή που μου είχαν δώσει τα μέσα ενημέρωσης ήταν διαστρεβλωμένη όταν δεν ήταν προκατειλημμένη και αυθαίρετη: μια από τις πολλές τραγωδίες που οι οπλισμένοι “τρελοί” μπορούν να προκαλέσουν, όπως αυτές που συμβαίνουν τόσο συχνά στην Αμερική.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένο. Ήταν ένα εντελώς διαφορετικό είδους τρέλας.   Η σφαγή είχε σχεδιαστεί χρόνια πριν με διαύγεια και ευσυνειδησία που άγγιζε τα όρια της μανίας  και  δεν ήταν εναντίον ενός τυχαίου στόχου αλλά εναντίον της καρδιάς των νεαρών “υποσχόμενων” του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Ήταν μια πολιτική σφαγή.

Οι εφημερίδες, τις πρώτες ώρες της σφαγής υποστήριζαν ότι επρόκειτο για ισλαμική τρομοκρατική επίθεση.

Η αλήθεια ήταν ακριβώς το αντίθετο. Στα παγωμένα μάτια, στα ξανθά μαλλιά, στη στιβαρή σωματική διάπλαση, πρησμένη από τα αναβολικά στεροειδή του σφαγέα, δεν “ρέει” ούτε μια στάλα  “αραβικού” αίματος , μισεί τους μετανάστες και πυροβολεί αυτούς τους νέους για να πυροβολήσει κάθε πιθανή μελλοντική πολυφυλετική ιδέα.

Στη συνέχεια, όταν αποκαλύφθηκε η αλήθεια για τον δολοφόνο, έπεσε σιγή ιχθύος σχετικά με τους νεαρούς Εργατικούς που εκτελέστηκαν για τις ιδέες τους.

Και έτσι όλα κατέληξαν στη λήθη. Ο σφαγέας, που κηρύχθηκε λογικός, είναι μέχρι στιγμής ο μόνος που καταδικάστηκε. Αλλά ποιες ήταν οι επαφές του (γιατί υπήρχαν, είναι βέβαιο!); Πώς προμηθεύτηκε όπλα και εκρηκτικά; (!) Υπάρχει στην Ευρώπη ένα δίκτυο ακραίων εθνικιστών, βίαιων και ξενοφοβικών ; Πώς λειτουργεί; Ποιος το υποστηρίζει; Ποιος το χρηματοδοτεί;

Αυτή η ιστορία φτάνει στην καρδιά μερικών από τις βαθύτερες πληγές που τσακίζουν τον κόσμο σήμερα και τις ζωές μας.

Η Utoya είναι μια απόπειρα μνήμης και καταγγελίας χωρίς να κάνει “πολιτικό θέατρο”.

Η Utoya είναι από μόνη της μια σύγχρονη τραγωδία. Κοιτάζοντάς την είναι σαν να κοιτάζεις τη Μήδεια, τον Οιδίποδα, τις Βάκχες, με τη μόνη διαφορά ότι αυτό που αφηγείται εδώ συνέβη μπροστά στα μάτια μας, μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, λίγα, πολύ λίγα χρόνια πριν.

Το είδαμε να συμβαίνει και στη χώρα μας. Πρέπει να προσέξουμε  πολύ το ποιοι είμαστε, προς ποια κοινωνία οδεύουμε, να δώσουμε προσοχή, μεγάλη προσοχή, στον κόσμο που θέλουμε να αφήσουμε στα χέρια των παιδιών μας.

UTOYA  (ΟΥΤΟΓΙΑ ) Μια ξεχασμένη μέρα Του EDOARDO ERBA

Μετάφραση: Έλενα Μουνδρούβαλη

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόγκος

Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Κονταξής

Φωτογραφίες: Παντελής Κονσολάκης

Γραφιστικά: Άρης Σομπότης

Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος

Κατασκευές: Χρήστος Χαμζαλάρης

Παίζουν:

Θοδωρής Γκόγκος

Έλενα Μουνδρούβαλη

Προπώληση more.com