Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου

Γκιακ στην αρβανίτικη διάλεκτο σημαίνει αίμα, συγγένεια εξ αίματος, έγκλημα αίματος, αντεκδίκηση, βεντέτα, φυλή. Ο πήλινος κόσμος του ανδρικού λόγου τιμής των διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός και αναμετριέται με τις έννοιες του ηρωισμού, του αρσενικού προσώπου της βίας, αλλά και με την μετατραυματική διάσταση του πολέμου. Οι ήρωες του «Γκιακ», βετεράνοι  της Μικρασιατικής Εκστρατείας, συνυπάρχουν σκηνικά σε έναν απ’ τα κόκκαλα βγαλμένο σουρεαλιστικό κόσμο ακροβατώντας στα όρια ενός χωροχρονικού διηνεκούς, άλλοτε ως φιγούρες παλιότερων εποχών, άλλοτε ως σημερινές μορφές, ρημαγμένες από το βάρος της κανονιστικής εικόνας της αρρενωπότητας που διατρέχει τις γενιές ως τις μέρες μας. Δέσμιοι του ρόλου που τους δόθηκε ως φύλακες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας, τα άλλοτε περήφανα ευζωνάκια της Μικρασιατικής Εκστρατείας επιβιώνουν ξεχασμένα, αφού επιτέλεσαν το έργο τους, προσπαθώντας να βρουν την ταυτότητά τους, να κατευνάσουν τις ορμές τους και να κρύψουν τις ρωγμές τους, ακόμα και μεταξύ τους.  Ο Κωνσταντίνος Ντέλλας, μετά τις συναρπαστικές «Γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα» επανέρχεται στο πολυβραβευμένο «Γκιάκ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου έχοντας στη διάθεσή του έναν δυναμικό θίασο ταλαντούχων ηθοποιών.