Ο Δημήτρης Τσιβούλας, συνθέτης και στιχουργός, με ερμηνεύτρια την Δήμητρα Αντωνακούδη, μας παρουσιάζουν ένα όμορφο ζειμπέκικο με τίτλο ΄΄Είναι Τα Λόγια…΄΄
Ένα πρώτο βήμα…
Μία νέα αρχή….
Μια προσπάθεια που ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη με στόχο να αναδειχθούν τα μεγάλα ταλέντα που έχει η πόλη. Στηριζόμενη στις δυνάμεις της !!!
Ο Όμιλος Ράδιο Θεσσαλονίκη υποστηρίζει αυτή τη προσπάθεια η οποία δημιουργήθηκε με ψυχή και μεράκι, όπως γράφονταν τα τραγούδια στις παλαιότερες χρυσές εποχές .
Σας συστήνουμε μια όμορφη παρέα. Λένε ότι όλα τα κάνουν οι παρέες. Μια τέτοια παρέα λοιπόν ονειρεύτηκε κάτι και πάει να το κάνει πραγματικότητα.
Ο Δημήτρης, Ο Βασίλης, Ο Άγγελος και ο Στέφανος.
Ένα τραγούδι που λατρέψαμε από τη πρώτη στιγμή που ΄΄γεννήθηκε΄΄και που προβαρίστηκε με μια απλή κιθάρα, στο στούντιο του Άγγελου Σαρόγλου περίπου 6 μήνες πριν… Ο Στέφανος το άκουσε.. Και είπε ‘’οκ προχωρήστε το ‘’, ο Βασίλης το έκανε δικό του και ο Άγγελος έβαλε την ενορχηστρωτική του πινελιά.
Ένα τραγούδι που ελπίζουμε να το αγαπήσετε και εσείς το ίδιο και να αγγίξει τη καρδιά σας !!!
Ο Δημήτρης και η Δήμητρα, με οδηγό την αγάπη τους για τη μουσική, ξεκινούν το ταξίδι.. Ένα ταξίδι που θα μας προσφέρει όμορφα τραγούδια, φωνάζοντας δυνατά ότι η Θεσσαλονίκη είναι εδώ, όπως ήταν πάντα.
Παραγωγή: Inspire Productions
Studio ηχογραφήσεις/mix/master : Music Factory Entertainment
Ενορχήστρωση- επιμέλεια- προγραμματισμός: Άγγελος Σαρόγλου
Κιθάρες: Δημήτρης Τσιβούλας – Βασίλης Παπαδέας
Πιάνο- πλήκτρα: Άγγελος Σαρόγλου
Video Clip: Prokopiou Studio
Make up artist: Ειρήνη Μάκιου
Hair styling: Αθανασία Τύμπανη
Ειδικές ευχαριστίες στους
Καρασάββας Γιάννης για την ηχογράφηση του μπουζουκιού και την δημιουργική του συνεισφορά και στον
Νίκο Τσολερίδη για την συμμετοχή του στο πρωταγωνιστικό ρόλο του video clip
Με την υποστήριξη του Ράδιο Θεσσαλονίκη
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ …
Είναι τα λόγια που χουν λόγο να ειπωθούν
Είναι τα χρόνια που χουν φύγει και σιωπούν
Είναι το τέλος που περίμενα να ρθει
Είναι ο ήλιος που χει σβήσει πια για μας
Είναι η ελπίδα που σε κάνει να πονάς
Είναι το τέλος που όμως έπρεπε να ρθει
Κλειστά τα φώτα
Κλειστά τα μάτια και τα όνειρα σβηστά
Φυσά Βαρδάρης
Κουρνιάζει η ελπίδα μες στην άδεια μου καρδιά
Με ένα καντήλι που τρεμοπαίζει πώς να δεις;
Κλειστοί οι δρόμοι
Και γω προσμένω να φανείς
